Een boomgaard met fruitbomen, bloemrijke borders en bijzondere bomen; voor de ontmoeting tussen Tahsin Gunaltay (56 jaar) en Piet van Duin (65 jaar) zijn we in de Tuin van Bram de Grootte. De tuin opent eens per maand op zondagmiddag haar deuren en wordt onderhouden door vrijwilligers. Voor Piet en Tahsin wordt een uitzondering gemaakt: ze hebben de sprookjesachtige tuin voor zich alleen. Voor beiden is het een kennismaking met de tuin, ze zijn er nooit eerder geweest.
Onder de schaduw van de Trompetboom begint het gesprek. Piet stelt zich voor: hij woont nog niet zo lang in Uithoorn, is een aantal jaar geleden verhuisd vanuit Voorhout. Het is even wennen, al verschilt Uithoorn niet zoveel van Voorhout. Hij werkt al jaren voor de overheid als controller, maar zijn werkzame leven zit er bijna op: hij gaat binnenkort met pensioen. Hij kijkt er met gemengde gevoelens naar, al biedt het leven als pensionado ook mogelijkheden: straks is er volop tijd om te fietsen, zijn passie. Hij heeft al diverse lange fietstochten gemaakt.
Depressie
Tahsin werkt bij een vijfsterren hotel in Amsterdam. Hij is van Turkse komaf en woont met zijn vrouw en dochter in de Europarei. Hij heeft een achtergrond in de ICT en had vroeger een eigen bedrijf. Hij woonde op verschillende plekken in Amsterdam, het laatst in Buitenveldert. De verhuizing naar Uithoorn was niet geheel zijn keus, maar ingegeven door de situatie waarin hij verkeerde. Een aantal jaar geleden ging zijn bedrijf failliet. “Ik stapte in een ander bedrijf met een aantal zakenpartners. We importeerden natuursteen uit Turkije.” Met dat bedrijf liep het niet goed af, en opeens veranderde alles voor Tahsin. Hij zat in de schulden en moest zijn huis verkopen. Daarna brak een moeilijke tijd aan, waarin hij te kampen kreeg met een depressie. “Ik kon niet werken, kon me niet meer concentreren. Ik sliep heel slecht. Mijn vrouw en dochter hebben me heel erg gesteund in die periode. Ze hebben veel geduld met me gehad. Ik heb veel gewandeld in die tijd en kreeg hulp van een psycholoog. Het duurde vier jaar voor ik weer kon functioneren.” Het lichtpuntje in die jaren was de tijd die hij met zijn dochter kon doorbrengen. “In het begin was het moeilijk om in Uithoorn contact met mensen te maken. Dat werd makkelijker toen mijn dochter hier naar school en naar een sportvereniging ging.”
Bewegen als medicijn
Piet heeft iets soortgelijks meegemaakt. Een aantal jaar geleden ging hij door een moeilijke periode. “Het kwam onder meer voort uit de drukte op mijn werk. Ik deed teveel en daarnaast speelden een aantal andere zaken mee. Ik kreeg een depressie.” Het kostte Piet twee jaar om er bovenop te komen. “Ik was blij dat ik in die periode kon doorwerken, zij het wat aangepast. En ik heb veel gefietst in die tijd.” Bewegen was voor beide mannen een medicijn. De muziek was ook belangrijk. “Ik heb een hele brede muzieksmaak,” aldus Piet. “In die tijd luisterde ik veel naar metal. Een bak herrie, waarbij het niet draait om de tekst.” Tahsin heeft een voorkeur voor wat rustigere muziek. “Muziek van troubadours.” Het gaat inmiddels beter met de mannen, maar volgens Piet blijft het zaak om waakzaam te blijven. “Ik word soms nog steeds overspoeld door sombere gedachten. Dat zie ik nu beter aankomen. Als ik me zo voel, ga ik een stuk fietsen.”
Fiets
Als dierbaar voorwerp heeft Piet zijn fiets meegenomen. Niet verwonderlijk, het fietsen betekent immers veel voor hem. “Ik heb de fiets zelf samengesteld en voor mij laten bouwen. In het frame is mijn naam gegraveerd.” Als Tahsin een dierbaar voorwerp zou moeten kiezen, houdt hij het bij een boek. Hij houdt erg van lezen. Het lukt hem nu weer om de rust voor het lezen te vinden. “In het verleden las ik vooral Turkse en Engelse boeken, maar tegenwoordig lees ik ook boeken van Nederlandse schrijvers.” Dat brengt het gesprek op het laatste boek dat Piet kocht: ‘De ontgroening van een eerstejaars gepensioneerde’, geschreven door Jaap Kranenborg. “Ik was laatst ook bij de lezing van de schrijver. Een mooie tip van de auteur vind ik dat je alles moet gaan uit proberen, om te kijken wat je leuk vindt. Dat ben ik ook van plan.”
Gezondheid
Hoe ziet de toekomst van de mannen eruit? “Ik ben inmiddels in de herfst van mijn leven,” aldus Piet. Ik wil zoveel mogelijk genieten van het leven. Geluk moet je ook zelf maken.” Tahsin: “Na alles wat ik heb meegemaakt, staat gezondheid voor mij op de eerste plaats. Zowel fysiek als mentaal, en dat hoop ik ook voor mijn dierbaren.” Daar is Piet het mee eens. “Als je wil genieten, is gezondheid de randvoorwaarde.”
Het uur vloog voorbij in de tuin. Aan het einde van het gesprek wensen ze elkaar veel geluk en gezondheid toe. Daarmee komt een mooi gesprek ten einde. Bijzonder hoeveel je onverwacht met elkaar gemeen kan hebben.
Dit Zijn Wij Uithoorn! is een foto- en ontmoetingsproject. Inwoners die elkaar niet kennen, gaan daarbij met elkaar in gesprek en op de foto. Doel van het project is het vergroten van de sociale cohesie binnen de gemeente. Meer weten over het project? Kijk op www.ditzijnwijuithoorn.nl.