Het is tropisch warm en er zijn zware onweersbuien onderweg. Gelukkig blijft het droog en kan de ontmoeting tussen Henk van de Beek en Giovanna Karsters buiten plaatsvinden. De klimboom bij de Bovenboog biedt genoeg schaduw. De muskuseenden zorgen voor vertier, ze scharrelen rond hun voeten. Twee grote passies hebben Giovanna en Henk gemeen: voetbal en muziek. Al verschilt de manier waarop ze plezier aan hun passie beleven.
Giovanna: ‘We zijn als mensen Gods parels’
Bij het voorstellen waarschuwt Giovanna: ik praat veel. Dat blijkt, maar gelukkig mag Henk graag luisteren. Hij is geïnteresseerd in de medemens. Dat vindt hij ook het mooie aan de voetbalreizen die hij maakt. Hij is trouw supporter van het Nederlands Elftal en bezoekt regelmatig uitwedstrijden. Die reizen draaien niet alleen om het voetbal, het gaat hem ook om het leren kennen van andere mensen en culturen. Giovanna houdt ook van voetbal, maar niet van wedstrijden kijken. Voetballen doet ze achter het huis: “Ik heb mijn eigen grasveldje waar ik oefen met de bal hooghouden.” Vroeger was ze vooral van het straatvoetballen, ook al mocht ze dat niet als meisje. Ze groeide op in Suriname, als kind van een gezin met zeventien kinderen. Ze was de jongste. “En daardoor ook de brutaalste. Ik werd verwend, zat als enige op drie activiteiten. Ik kreeg muziekles, zat op atletiek en zwemmen. Helaas heb ik alle drie verpest.” Haar hart lag het meest bij voetbal.
LIEFDE De liefde voor mens, dier en natuur hebben ze gemeen. Giovanna kwam in 1992 vanuit Suriname naar Nederland voor de liefde. “Toen ik hier kwam dacht ik: dit is het land voor mij. Suriname was me te warm, ik kreeg migraine van de vochtige warmte. De wisseling van de seizoenen vind ik heel mooi. In de winter is het grijs en dor, en in de lente wordt alles weer groen.” Henk wil weten wat ze van sneeuw vindt. Hij kan enorm genieten van kou en ijs. “Ik heb dit jaar twee weken lang kunnen genieten. Schaatsen op het Zijdelmeer, heerlijk!” Giovanna vindt het wonderlijk, de sneeuw die alles bedekt. “En het komt gewoon uit de lucht.” Daarop pakt Henk een dichtbundeltje erbij, met gedichten die hij zelf heeft geschreven. Hij laat Giovanna een gedicht voorlezen over de sneeuw. Iets wat alles, het mooie en lelijke bedekt. “Toen je vertelde over de sneeuw, moest ik direct aan dit gedicht denken.” Henk schrijft nog slechts af en toe gedichten, maar wil dit weer meer gaan oppakken. “Met twee vriendinnen heb ik het plan gevat om elke maand gedichten te schrijven. Aan het eind van het jaar hebben we dan zo’n veertig gedichten.”
Het geloof betekent veel voor Giovanna. Ze vertelt over hoe ze vandaag voor de vriendin van haar werkgever heeft gebeden. “Ik vind het mooi om dat te kunnen doen.” Henk is gelovig opgevoed, maar gaat niet meer naar de kerk. Hij heeft vooral mooie herinneringen aan de muziek. “Ik ben op mijn vijfde begonnen met pianoles. Op mijn tiende werd ik gevraagd om het kerkorgel te bespelen. De organist was ziek en ik moest voor hem invallen. Dat heb ik tot mijn achttiende gedaan. Als ik de kans krijg, dan mag ik nog steeds graag op een kerkorgel spelen, al vind ik de piano het mooist.”
PIANO Hij heeft vorig jaar een nieuwe piano gekocht, waar hij elke dag op speelt. Giovanna speelt gitaar. Tot voor kort elke dag. “Wanneer ik speel is het net alsof ik een andere wereld betreed,” vertelt Giovanna. Mensen raken met zijn muziek, dat vindt Henk het mooist. Hij vertelt over een vriend die tot tranen toe geroerd was na het horen van zijn uitvoering van een nummer van Bach. “Wanneer ik speel, heb ik het verhaal van de lied of de schrijver in mijn hoofd. Zoals bij het nummer Regendruppels van Chopin. Dat maakte hij na een onweersbui. Hij was in alle staten, bang dat alles nat zou worden. Zijn vrouw trof hem thuis aan en hoorde hem telkens opnieuw dezelfde tonen spelen. Die tonen leken volgens haar op regendruppels.” Muziek is voor beiden belangrijk. “Bij elke muziek past een emotie. Vaak past dezelfde muziek ook bij verschillende emoties. Heel bijzonder vind ik dat. Mijn vriendin kan aan mijn pianospel vaak horen hoe ik in mijn vel zit,” aldus Henk.
Giovanna houdt van gospel. Ze zingt het ook, en begeleidt zichzelf op gitaar. “Ik heb twee keer in de kerk mogen spelen. Daarnaast zing ik in een koor. Ik vind het fijn wanneer mensen mijn zang en gitaarspel waarderen.”
TROUWEN Gevraagd naar hun wensen en dromen antwoordt Giovanna dat ze graag wil trouwen. Ze is eerder getrouwd geweest, maar is gescheiden. Ze kreeg drie kinderen. Nu heeft ze sinds zo’n negen maanden een nieuwe relatie. “Hij heeft niet zoveel haast, maar ik kan niet wachten.” Daarnaast zou ze later graag een zorgboerderij in Suriname willen beginnen, waar kinderen met een moeilijke thuissituatie of kinderen zonder ouders terecht kunnen. “Ik ben al een aantal keer bij Inner-art in De Kwakel geweest. De mensen zorgen voor de dieren, planten en maken bijvoorbeeld jam. Zoiets zou ik in Suriname ook willen beginnen.”
Het verhaal doet Henk denken aan een reis die hij maakte naar Wit-Rusland. Hij kwam daar in een weeshuis en schrok hoe weinig deze kinderen hadden, ook wat betreft voedsel. “Daarom heb ik een hekel aan eten verspillen. Mijn reizen zijn een milieubelasting, maar daar probeer ik wel wat tegenover te zetten. Door thuis heel zuinig om te gaan met energie bijvoorbeeld.” Henk heeft niet veel meer te wensen, hij is blij met hoe zijn leven nu gaat. “Ik woon met mijn vriendin en haar twee kinderen en dat is heel fijn. Ik hoop dat alles wat ik doe zo lang mogelijk door kan gaan. Wel zou ik graag nog beter piano willen leren spelen.” Henk is een tevreden man en kijkt terug op een mooi leven. “Dat gaat zo ver dat wanneer ik zou overlijden, ik daar vrede mee zou hebben.”
DOOD Giovanna staat niet zo vaak stil bij de dood. Wel zou ze het raar vinden als ze straks als enige van de familie zou overblijven. Haar ouders overleden toen ze nog jong was: haar vader op haar elfde en moeder toen ze zeventien was. Inmiddels zijn al drie van haar broers en zussen overleden. “Gelukkig heb ik mijn kinderen en kleinkinderen, alleen zal ik dus niet zijn.”
Henk: ‘Ik wil mensen raken met mijn muziek’
Als dierbaar voorwerp heeft Henk onder meer zijn dichtbundel meegenomen, waar Giovanna eerder een gedicht uit heeft voorgedragen. Daarnaast heeft hij de mascotte van het WK in Zuid-Afrika in 2010 meegebracht. “Dat was een fantastische reis. We zijn er vijf weken geweest. Het is het mooiste land dat ik tot nu toe bezocht heb. Om die dieren in het wild te zien is toch wat anders dan in de dierentuin. En de mensen zijn heel vriendelijk, eigenlijk net zoals ik in Brazilië heb ervaren. Vooraf werden we gewaarschuwd over dat het er gevaarlijk zou zijn, maar ik vond de mensen heel hartelijk. Natuurlijk zijn er wel plekken waar je niet moet komen.” Hij vertelt over een bezoek aan de supermarkt tijdens de trip. “We stonden bij binnenkomst direct in een file van winkelwagens. Bij de kassa lag een berg artikelen. We zagen al snel waarom: mensen gooiden hun karretje helemaal vol en lieten de kassière berekenen hoeveel ze konden betalen. De producten die ze zich niet konden veroorloven, bleven achter.
RONALD Giovanna heeft een ketting meegebracht, die ze kreeg van haar broer Ronald. “Hij was mijn maatje. We vochten samen en lachten samen. Toen hij overleed, woonde ik al in Nederland. Hij woonde in Suriname. Ik wilde zijn begrafenis bijwonen, maar voor een ticket zouden we geen geld hebben, aldus mijn ex-man. Daardoor kon ik er niet bij zijn. Dat heeft me veel pijn gedaan. De ketting hangt in mijn woonkamer. Ik kijk er elke dag naar en dan denk ik even aan mijn broer.” Ze heeft ook een parel bij zich, omdat we als mensen Gods parels zijn in haar optiek. En tot slot een kaarsje dat ze kreeg van een dierbare vriendin, met de tekst ‘Ik brand voor de liefde’. Ik laat hem nooit branden, maar hij staat wel voor het raam.”
Lang bleef het droog, maar dan begint het toch wat te druppelen. Tijd voor de foto’s. Bij het afscheid nemen belooft Henk voortaan op te letten of hij Giovanna ziet, wanneer hij een rondje Zijdelmeer wandelt. Ze werken dichtbij elkaar: Giovanna voor kinderopvang Borus en Henk voor de gemeente.