Aishel is 56 jaar en heeft twee kinderen. Ze woont sinds drie jaar in Uithoorn en met tevredenheid, het is rustig en dichtbij de stad. Alleen in contact komen met anderen, dat blijkt nog niet zo makkelijk.
Ze heeft het prima naar haar zin in haar woning. “Ik heb hier de ruimte. Dat heb ik ook nodig, onder meer voor mijn hobby’s. Ik schilder graag.” Aan de muur in de woonkamer hangt een schilderij dat gemaakt is door haar dochter. Ook hangt er een portret van haar als kind. “Ik heb niet veel foto’s uit mijn jeugd. Deze is nageschilderd van het origineel in Venezuela.” Haar roots liggen op de Nederlandse Antillen. Ze werkte vroeger in de ICT, maar moest daarmee stoppen.“Ik had een zware burn-out en had te kampen met een posttraumatische stressstoornis. Ik heb een zwaar leven gehad. In mijn jeugd is er van alles gebeurd. Dankzij EMDR ben ik er bovenop gekomen. Dat heeft overigens wel jaren geduurd.”
Aishel heeft al op diverse plekken gewoond. Voor ze naar Uithoorn verhuisde, woonde ze onder meer in Veenendaal en Amsterdam. “Ik vond het in de stad te druk en wilde graag iets voor mezelf. Zo ben ik in Uithoorn terecht gekomen.” In Amsterdam was het wel makkelijker om contact te maken met mensen in de buurt. “Op de een of andere manier is dat hier moeilijk. Misschien omdat bij mij in de straat veel gezinnen met kinderen wonen. Die trekken meer naar elkaar toe. Ik heb zelfs een keer koekjes gebakken, om ze vervolgens uit te delen in de buurt. Maar tot dusver heeft het niet veel nieuwe contacten opgeleverd. Overigens kan ik goed alleen zijn, ik ben graag op mezelf. Maar het is wel fijn om af en toe even een praatje te maken met de buren.”
Sinds ze niet meer werkt, doet ze vrijwilligerswerk. “Toen ik naar Uithoorn verhuisde ben ik direct gaan kijken wat ik zou kunnen gaan doen. Vanwege mijn achtergrond als ICT-er wilde ik in eerste instantie vluchtelingen computerles gaan geven. Maar dat was iets te hoog gegrepen, daar was ik op dat moment nog niet aan toe. Ik ben nu vrijwilliger bij het Hoge Heem. Ik help daar bij de dagbesteding. De ene keer doen we spelletjes, de andere keer gaan we knutselen. Of we maken een uitstapje naar het winkelcentrum. Het werken met de ouderen vind ik leuk om te doen, deze doelgroep ligt me goed. De mensen die naar de dagbesteding komen, wonen niet in het Hoge Heem, maar nog thuis. Ze zijn licht dementerend. In het begin was dat even wennen. Er kwam bijvoorbeeld een meneer die telkens vroeg naar zijn koffer. Hij dacht dat hij zich klaar moest maken voor een vlucht. Ik heb geleerd dat je er niet tegenin moet gaan. In plaats daarvan bied je een kopje koffie voor vertrek aan. Even later is zo iemand het dan alweer vergeten.”
‘Op één of andere manier is het hier moeilijk om contact te maken’
Naast schilderen houdt Aishel van muziek. Ze mag graag dansen. “Salsa, merengue, van alles. In onze cultuur moet je op je veertiende al verschillende dansen beheersen, dat hoort erbij.” Ze is katholiek opgevoed, maar heeft inmiddels uit verschillende geloven elementen gepakt die bij haar passen. Zo heeft ze haar eigen ‘geloof’ gecreëerd. “Ik ben onder meer vier jaar moslima geweest. Ik vond het een mooi geloof, maar niet alle regels pasten bij me. Ook ben ik boeddhistisch geweest. Ook dat was geen perfecte match. Ik verdiep me nu in het Joodse geloof. Met alleen boeken lezen over een geloof kom je niet tot de kern. Je kunt het best ervaren.” Het geloof geeft haar rust en balans in haar leven. “Het heeft me ook door moeilijke momenten geholpen.”
Het meest trots is Aishel op haar kinderen. “Ze zijn allebei goed terecht gekomen.” En trots is ze ook op zichzelf. Ze heeft het in haar leven niet makkelijk gehad, maar is daardoor niet het vertrouwen in de medemens verloren. “Vroeger hield ik mensen meer op afstand, helemaal als ik niet wist wat ze van me wilden.” Tegenwoordig gaat dat makkelijker. Ze doet mee aan het project om nieuwe mensen te leren kennen. ‘Wie weet kom ik iemand tegen die ik kan helpen, omdat diegene het moeilijk heeft.”