Manuella Calis (58 jaar) is docent Engels op SC Thamen. Ze woonde van haar achtste tot zeventiende in Uithoorn en keerde op haar dertigste weer terug. Liever was ze ergens anders heen gegaan, maar wegens omstandigheden is dat er niet van gekomen. Inmiddels voelt ze zich prima thuis in Uithoorn.
Ze heeft veel van haar generatiegenoten terug zien keren naar Uithoorn. “Je zit hier dichtbij de stad, maar Uithoorn is toch nog een echt dorp. Qua voorzieningen zit je hier niet slecht. Ik begrijp best dat mensen terugkomen.”
Calis had het als jonge vrouw niet makkelijk. De tijd hielp ook niet mee. “Ik ben alleenstaande moeder, heb zelf mijn zoon opgevoed. Zijn vader woonde in het buitenland. Ik heb daar gewoond, maar ik wist dat het niet het leven voor mij was. Eenmaal terug in Nederland stond ik er alleen voor. Geen huis, geen baan en geen vangnet om te helpen. Destijds alleen een kind krijgen, dat vond men raar. Ik had toch voor abortus kunnen kiezen? Ik paste nergens bij. Ik was geen BOM moeder (bewust ongehuwde moeder), het liep gewoon zo. Financieel was het niet makkelijk. Ik kreeg geen alimentatie, want we zijn nooit getrouwd. Er waren toen nog geen kinderopvangregelingen, alles was particulier. Toch wilde ik niet thuis gaan zitten met een uitkering. Ik heb altijd gewerkt. De eerste jaren waren zwaar. Tot mijn zoon naar de basisschool ging, was het echt een kwestie van elk dubbeltje omkeren.”
‘Ik ben geïnteresseerd in cultuur, waarom doen mensen dingen op een bepaalde manier?’
Ze wist als klein kind al dat ze in het onderwijs wilde werken. “Mijn vader werkte in het onderwijs. En ik was betrokken bij de scouting. Dat vond ik leuk om te doen. Ik ben gestart in een kleuterklas maar al snel bleek de bovenbouw aantrekkelijker.” Ze ging naar Engeland om daar haar papieren te halen waardoor ze de mogelijkheid had overal ter wereld te werken. Na de geboorte van haar zoon werkte ze op een basisschool in Uithoorn. “Het Amstelveen College vroeg of ik daar niet Engels wilde gaan geven. Na een dag stage lopen begreep ik dat het werken in het voortgezet onderwijs heel wat anders is dan werken in het basisonderwijs. Daarom heb ik voor SG Thamen gekozen wegens de begeleiding voor nieuwe docenten. De doelgroep ligt me goed. Ze zijn heel direct, zeggen waar het op staat. Lesgeven is zakelijker. Dat past me prima. ” Met de nieuwe directeur van de school is een stuk van haar werkplezier terug. “Sinds zij er is voelt het alsof ik een nieuwe baan heb. Ze staat voor gedeeld leiderschap. Dat betekent dat docenten naast lesgeven meer verantwoordelijk hebben voor taken in de school.”
Vanwege corona heeft ze als docent nu minder grip op haar leerlingen. Niet iedereen kan aanhaken bij de digitale lessen; naast motivatieproblemen kan de situatie thuis moeizaam zijn. In haar loopbaan heeft ze inmiddels best wat kinderen ontmoet waarbij er thuis iets aan de hand was. “In het begin heb ik daarop wel geacteerd, maar of dat de kinderen uiteindelijk verder geholpen heeft, vind ik lastig te beoordelen. Als docent kun je niet alles regelen.”
Ze houdt van tuinieren, lezen, bridgen, reizen en avontuur. Vanwege corona ligt reizen even stil. Als er tijd over is studeert ze cultuurwetenschappen, doet dat dus in haar eigen tempo. “Het gaat me niet om het papiertje, maar om de kennis. Ik ben geïnteresseerd in cultuur, waarom doen mensen dingen op een bepaalde manier?” Daarnaast is ze politiek geïnteresseerd. “In Nederland is alles heel erg gereguleerd, terwijl dat niet altijd werkt. Soms kun je het beter laten gebeuren.”
Trots is ze op waar ze nu staat en hoe ze het als alleenstaande moeder gered heeft. Ze heeft zich opgegeven voor het project omdat ze het leuk vindt om nieuwe mensen te ontmoeten. Ze is nieuwsgierig naar hun verhaal en achtergrond.
Tekst en fotografie: Naomi Heidinga